تاثیر اسید سولفوریک بر بتن زیست سازگار حاوی سرباره ذغال سنگ و نانوسیلیس

بتن یکی از پرمصرف ترین مواد در دنیا به شمار می رود، از این رو بهبود خواص مکانیکی و همچنین زیست سازگاری آن مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. امروزه استفاده از پوزولان‌های طبیعی به‌عنوان راه حلی در جهت رسیدن به این اهداف مطرح شده است. در این تحقیق تاثیر مقادیر متفاوت پوزولان سرباره ذغال سنگ و ترکیب درصد‌های مختلف نانو‌سیلیس بر خواص بتن در محیط سولفاته مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور برای هر طرح اختلاط، شش نمونه مکعبی cm 5*5*5 ساخته شد و پس از 28 روز عمل آوری در آب، مقاومت فشاری نیمی از نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت و سایر نمونه ها 14 روز دیگر در اسید سولفوریک 30% عمل آوری شدند. نتایج نشان داد استفاده از پوزولان در حدود 15 درصد وزنی سیمان در بتن، موجب افزایش مقاومت فشاری بتن نسبت به نمونه‌های بدون پوزولان گردید. همچنین به کارگیری پوزولان در بتن، منجر به کاهش جذب آب توسط نمونه‌ها شد که این امر می‌تواند منجر به بهبود پارامتر دوام در بتن شود. استفاده از نانو‌سیلیس به مقدار زیادی مقاومت فشاری بتن را دراکثر نمونه‌های حاوی نانو‌سیلیس نسبت به نمونه‌های بدون نانو‌سیلیس افزایش داد و این افزایش متناسب با مقدار نانو‌سیلیس به‌کار رفته بود. علی رغم تاثیر مثبت پوزولان و نانوسیلیس بر خواص بتن، این ترکیبات نتوانستند تاثیر مثبتی بر مقاومت فشاری بتن در معرض اسید سولفوریک داشته باشند و نمونه‌هایی که حاوی سیمان بودند مقاومت فشاری بیشتری نسبت به نمونه‌هایی که درصدی از سیمان آن‌ها به‌وسیله پوزولان جایگزین شده بود نشان دادند.